Het hoofdgebouw wordt binnen het bouwvlak verlengd waarbij het ‘onderdanig’ is aan het oorspronkelijke jaren ‘70 hoofdvolume. De vertrouwde en eenvoudige vorm van het bestaande hoofdgebouw wordt in de uitbreiding doorgezet, maar door de nok en goothoogte net lager te maken en het anders te materialiseren krijgt de uitbreiding een hedendaagse en eigen karakter. Het nieuwe hedendaagse volume ‘omarmt’ het bestaande hoofdgebouw. De twee volumes gaan een symbiose met elkaar aan, zonder te vervallen in complexiteit. 

De daklijn wordt doorgezet zodat aan één zijde de goot wordt verlaagd. Een bestaande raamopening blijft behouden, maar veranderd door de uitbreiding in een knusse interne zitruimte met eenzelfde gevoel als ware het een bloemkozijn. 

De uitbreiding reageert op de bijzondere kwaliteiten van de omgeving. Zo heeft de hoofdslaapkamer op de verdieping een groot raam van waaruit een prachtig uitzicht is op de groene tuin. Het geeft de woning een bijzonder en extravert karakter. De hoek beneden van het nieuwe volume is geheel transparant, in glas, uitgevoerd. Een grote schuifpui zorgt voor een naadloze overgang tussen het binnen en buiten. Kijkend vanuit de eetkamer heeft men een bijzonder weids uitzicht op zowel de tuin als het idyllische landschap met graslanden en slootjes. Het openhouden van de hoek geeft het volume een evenwichtige verhouding.